„W marcu jak w garncu” oraz „kwiecień plecień, bo przeplata – trochę zimy, trochę lata” mówią znane polskie przysłowia. Czas od ostatniego wydania „Magazynu 1911.pl” zdecydowanie przyniósł nam więcej radości niż smutków. I niech tak już będzie do końca sezonu piłkarskiego i koszykarskiego. Polonia Warszawa to jest firma, tradycja, miłość tysięcy jej fanów. Nie od wczoraj czy przedwczoraj, a od chwili zmartwychwstania Polski po ciemnym czasie zaborów.
Fajnie się patrzyło w telewizji na wypełnioną (choć w kwestii frekwencji dużo jeszcze do zrobienia) trybunę przy K6 na meczu ze świetnie grającą młodzieżą Lecha, klubu kiedyś bardzo z Polonią zaprzyjaźnionego. Sympatyczne, uśmiechnięte twarze, rodziny z dziećmi, brać studencka – inteligencki etos wraca na nasz stadion. Bo Polonię zakładał kwiat polskiej inteligencji i patriotyzmu: Gebethnerowie, Lothowie, generał Sosnkowski.
Nasze koszykarki zakończyły już bardzo udany sezon. Wobec licznych kontuzji gra w play-off była szczytem marzeń i one się spełniły. Do dobrego wyniku dodajmy zwycięstwo Klaudii Sosnowskiej w plebiscycie na najpopularniejszego sportowca Warszawy i nasze dziewczyny jako podporę reprezentacji Polski w koszykówce 3x3.
Połączenie sił w polonijnym baskecie okazało się strzałem w dziesiątkę. Kto oczekiwał, że po trudnych początkach w wyższej lidze beniaminek z Konwiktorskiej tak się nam rozkręci? I kibice też, bo z garstki w hali na Kole
zrobiła się już pokaźna gromadka fanów. Jakość przyciąga! U panów – w przeciwieństwie do pań – awans do najlepszej ósemki nie musi być szczytem marzeń. Teraz już tylko „sky is the limit”.
Ale wiosna to przede wszystkim piłka nożna. Jest dobrze, wygrywają nie tylko podopieczni trenera Smalca, lecz także juniorzy starsi i młodsi, kobiety, rezerwy. To nie będzie trwało wiecznie, sport to także nieuniknione porażki.
Ostatnie tygodnie utwierdziły w nas wiarę, że odrodzenie Polonii to nie miraż, to fakt.
Fot. Zbigniew Luchciński
